โดย นายวีรภัทรฯ
เหตุการณ์ของการกระทำความผิดที่ เกิดขึ้น
ก่อนที่จะเข้ามาในนี้เมื่อก่อนผมเคยเป็นนักเลงชอบมีเรื่องชกต่อยอยู่เป็นประจำในกลุ่มในแก๊งผมมีกันอยู่ไม่เยอะเท่าไร เพื่อนๆ ของกระผมยอมรับในตัวผมในเรื่องอย่างนี้ พวกเขาจึงให้ผมเป็นผู้นำ
ทุกวันศุกร์ วันเสาร์ ผมจะรวมกลุ่มกันเพื่อจะไปแก้แค้นพวกวัยรุ่นที่เคยมา รังแกพวกผม จึงเป็นต้นเหตุของการมีเรื่องทะเลาะวิวาท ในเขตพื้นที่ผมอยู่นั้น มีกลุ่มแก๊งวัยรุ่นอยู่กันมาก จึงทำให้มีเรื่องกันบ่อย
มีวันหนึ่ง เพื่อนของผมชื่อ เป้ เขาได้ออกไปซื้อของกิน เขาบอกว่าเขาจะกลับมาในเวลา 17.00 น. เย็นแต่ผมรอเขาอยู่จนถึงว่า 22.00น. เขายังไม่กลับมา จนพวกผมได้รวบรวมกันตามหาและได้ทราบข่าวว่าเพื่อนของผม โดนวัยรุ่นกลุ่มหนึ่งตี อาการของเพื่อนผมนั่น สาหัสมาก ผมตกใจอยู่พักหนึ่ง เพื่อนของผมที่ ชื่อ บอย ก็ได้บอกว่า เป้ เคยมีเรื่องกับพวกแก๊ง ต้นไทร แก๊งพวกนี้ คือ พวกแก๊งอัธพาลมันไม่สนว่าใครเป็นใครไม่พอใจมันก็ตี ผมแค้นมาก ผมรักเพื่อนมาก ผมทนไม่ไหวในตอนนั้นผมได้กลับไปบ้านเอามีดดาบยาวประมาณ 1 ศอก ขี้นรถตามหาคู่อริ แต่ก่อนจะออกไปแม่ของผมได้เตือนด้วยความหวังดีว่า
“อย่าเลยลูกอย่าออกไปทำแบบนั้นเลยมันไม่ดี”
แต่ผมไม่ฟังแม่ ผมออกไปตามหาคู่อริจนเจอ ผมได้ใช้มีดเล่มที่ผมติดตัวมาออกไล่แทง คู่อริ แทงใครบ้างจำไม่ได้ จำนวนของคู่อริเยอะกว่า สุดท้ายผมจึงโดนรุมโดนยิง ต้องเข้ารักษาตัวที่โรงพยาบาล ตอนที่ผมอยู่โรงพยาบาล ผมหวังเพียงอย่างเดียวว่า เพื่อนๆ ผมจะต้องมาดูแลผมอย่างแน่นอน แต่กลับกลายเป็นว่าไม่มีใครเลยสักคนมาดูผม มีเพียงแม่ของผมที่เดินเข้ามาพร้อมขนม แม่ไม่โกธผม แถมเป็นห่วงผมอีกต่างหาก
ก่อนที่จะเข้ามาในนี้เมื่อก่อนผมเคยเป็นนักเลงชอบมีเรื่องชกต่อยอยู่เป็นประจำในกลุ่มในแก๊งผมมีกันอยู่ไม่เยอะเท่าไร เพื่อนๆ ของกระผมยอมรับในตัวผมในเรื่องอย่างนี้ พวกเขาจึงให้ผมเป็นผู้นำ
ทุกวันศุกร์ วันเสาร์ ผมจะรวมกลุ่มกันเพื่อจะไปแก้แค้นพวกวัยรุ่นที่เคยมา รังแกพวกผม จึงเป็นต้นเหตุของการมีเรื่องทะเลาะวิวาท ในเขตพื้นที่ผมอยู่นั้น มีกลุ่มแก๊งวัยรุ่นอยู่กันมาก จึงทำให้มีเรื่องกันบ่อย
มีวันหนึ่ง เพื่อนของผมชื่อ เป้ เขาได้ออกไปซื้อของกิน เขาบอกว่าเขาจะกลับมาในเวลา 17.00 น. เย็นแต่ผมรอเขาอยู่จนถึงว่า 22.00น. เขายังไม่กลับมา จนพวกผมได้รวบรวมกันตามหาและได้ทราบข่าวว่าเพื่อนของผม โดนวัยรุ่นกลุ่มหนึ่งตี อาการของเพื่อนผมนั่น สาหัสมาก ผมตกใจอยู่พักหนึ่ง เพื่อนของผมที่ ชื่อ บอย ก็ได้บอกว่า เป้ เคยมีเรื่องกับพวกแก๊ง ต้นไทร แก๊งพวกนี้ คือ พวกแก๊งอัธพาลมันไม่สนว่าใครเป็นใครไม่พอใจมันก็ตี ผมแค้นมาก ผมรักเพื่อนมาก ผมทนไม่ไหวในตอนนั้นผมได้กลับไปบ้านเอามีดดาบยาวประมาณ 1 ศอก ขี้นรถตามหาคู่อริ แต่ก่อนจะออกไปแม่ของผมได้เตือนด้วยความหวังดีว่า
“อย่าเลยลูกอย่าออกไปทำแบบนั้นเลยมันไม่ดี”
ภาพโดยเจ้าของเรื่อง
แต่ผมไม่ฟังแม่ ผมออกไปตามหาคู่อริจนเจอ ผมได้ใช้มีดเล่มที่ผมติดตัวมาออกไล่แทง คู่อริ แทงใครบ้างจำไม่ได้ จำนวนของคู่อริเยอะกว่า สุดท้ายผมจึงโดนรุมโดนยิง ต้องเข้ารักษาตัวที่โรงพยาบาล ตอนที่ผมอยู่โรงพยาบาล ผมหวังเพียงอย่างเดียวว่า เพื่อนๆ ผมจะต้องมาดูแลผมอย่างแน่นอน แต่กลับกลายเป็นว่าไม่มีใครเลยสักคนมาดูผม มีเพียงแม่ของผมที่เดินเข้ามาพร้อมขนม แม่ไม่โกธผม แถมเป็นห่วงผมอีกต่างหาก
“เป็นไงบ้างลูกแม่บอกก็ไม่ฟัง ก่อนที่ลูกจะรักคนอื่นนะลูกรักตัวเองแล้วหรือยัง ถ้ายังลูกจะไปรักใครได้ ตัวเองยังไม่รักเลย”
..................................
ก่อนที่จะทำตามเหตุการณ์นี้
"...โมโห โกรธ ลืมยั้งคิดว่า สิ่งที่ตัวกำลังจะทำมันถูกหรือผิด"
ขณะที่เกิดเหตุการณ์
"รู้สึกผิดต่อตัวเองที่แม่เตือนไม่ฟัง อยากย้อนเวลากลับไป"
หลังเกิดเหตุการณ์แล้ว
"รู้สึกซึ้งในความรักของแม่"
แนวทางการป้องกันมิให้เกิดเหตุการณ์หรือพฤติกรรมดังกล่าว
"เชื่อฟังพ่อแม่ รักตัวเองรักพ่อแม่ให้มากๆ อย่าเอาเพื่อนมาแทนคนในครอบครัว"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น